بی تحرکی در سطح جهانی برای بیش از 20 سال بدون تغییر در سطوح پایین باقی مانده است. مطالعه جدیدی که توسط پروفسور لوسیا رایش از کمبریج جاج انجام شده است نشان می دهد که هماهنگی بهتر می تواند اجرای سیاست های سالم تر را تقویت کند.
علیرغم اصرار فراوان دولت ها و سایر مقامات برای ورزش بیشتر برای سلامتی، فعالیت بدنی در سطح جهان از سال 2001 بدون تغییر در سطوح پایین باقی مانده است و برخی تحقیقات نشان می دهد که بیش از 7 درصد از کل مرگ و میرها در سطح جهان به عدم فعالیت بدنی مربوط می شود.
یک مطالعه جدید که توسط پروفسور لوسیا رایش از مدرسه بازرگانی کمبریج قاضی انجام شده است، نشان می‌دهد که شهرها عموماً در اجرای سیاست‌های مؤثر برای تشویق فعالیت بدنی بیشتر موفق‌تر از نواحی مدرسه بوده‌اند – و راه‌هایی را پیشنهاد می‌کند که می‌توان در آینده با عدم فعالیت بدنی بهتر مقابله کرد. .
نحوه تبدیل سیاست های فعالیت بدنی به عمل
بر اساس بررسی تحقیقات انجام شده در ایالات متحده، بریتانیا، نیوزلند و عمان، این مطالعه در مجله اروپایی بهداشت عمومی به حوزه‌های قضایی مختلف (فدرال، ایالتی، شهرستان، شهر و ناحیه مدرسه) نگاه می‌کند و همچنین سیاست‌ها و کیفیت قانونی آن‌ها، بازیگران دخیل در ارتقای فعالیت‌های بدنی افزایش‌دهنده سلامت و استراتژی‌های اجرایی از جمله افقی (مانند وزارتخانه‌های مختلف دولتی) را تحلیل می‌کند. و ادغام عمودی (مانند ترکیب عناصر اصلی سیاست در یک حوزه سیاستی در سایر بخش‌های اداری یا دولتی).
«تا جایی که ما می دانیم، هیچ بازبینی فرآیندهای اجرای سیاست های عمومی در زمینه ارتقای فعالیت بدنی را تحلیل نکرده است. نویسندگان می گویند که کار ارائه شده در این مقاله این شکاف را پر می کند.
لوسیا رایش، یکی از نویسندگان این مطالعه، مدیر مؤسسه اقتصاد رفتاری و سیاست El-Erian در مدرسه بازرگانی کمبریج جوج می گوید: «مانند بسیاری از حوزه های سیاستی که برای ترویج سبک زندگی سالم تر طراحی شده اند، کلید تشویق بیشتر فعالیت بدنی، توسعه سیاست های اجرایی موثر است. به جای طرح ساده یک مشکل شناخته شده. این بسیار ساده به نظر می‌رسد، اما با توجه به منابع و محدودیت‌های دیگری که دولت‌ها و سایر حوزه‌های قضایی با آن مواجه هستند، گفتن آن آسان‌تر از انجام آن است. مطالعه ما راه‌هایی را پیشنهاد می‌کند که اهداف برای ارتقای فعالیت بدنی ممکن است بهتر به عمل تبدیل شوند.
چگونه برنامه های شهری موفق منعکس کننده هماهنگی طولانی مدت است
به عنوان مثال، برخی از برنامه های شهری نسبتا موفق برای ترویج فعالیت بدنی بیشتر مانند نیویورک، سن آنتونیو و لیورپول از “سنت طولانی همکاری بین بخشی” برخوردار بودند که شامل حوزه های مختلف سیاستی مانند حمل و نقل، استفاده از زمین، امکانات تفریحی، برنامه ریزی و طراحی معماری.
در این مطالعه آمده است: «هماهنگی بین سطوح مختلف دولت و سازمان‌ها به دستیابی به اهداف سیاست کمک کرد. با توجه به موانع درون و بین دولت‌ها، مانند نقش‌های متضاد، کمبود منابع، اختلافات شخصی و فقدان سخنگوی، قابل توجه است که چقدر هماهنگی در مطالعات گزارش شده است. این بر اساس ضرورت بود، زیرا پروژه‌های آغاز شده توسط دولت تنها با همکاری حوزه‌های سیاسی مختلف قابل اجرا بودند.»
مناطق مدرسه منابع محدودی برای رسیدگی به امور فیزیکی و تحصیلی دارند
با این حال، مطالعه جدید نشان داد که «تصویر متفاوت است» برای بخش مدرسه به دلیل کمبود منابع و زمان و به ویژه، «تمرکز شدید بر عملکرد تحصیلی کودکان مانعی برای اجرای سیاست‌های فعالیت بدنی است».
به طور کلی، این مطالعه نتیجه می‌گیرد که ساختارهای بهتری باید توسط نواحی مدارس اتخاذ شود تا راهبردهای اجرای مشارکتی تدوین شوند، در حالی که در سطح شهر هدف باید «ثبات کردن» همکاری‌های موجود از طریق اتخاذ سیاسی چارچوب‌های قانونی پایدار یا از طریق بودجه‌های تخصیص‌یافته باشد. برای تقویت رویکردهای مثبت در بلندمدت. نویسندگان همچنین خواستار “ارزیابی مستمر” اجرای به منظور همسو کردن اقدامات با اهداف سیاست به منظور ترویج رفتار فردی که فعالیت بدنی را افزایش می دهد، هستند.