سکوت طلایی است: مقابله با احساسات در مناطق جنگی – اخبار و بینش

پزشکان و دیگرانی که در مناطق جنگی و سایر محیط‌های شدید کار می‌کنند معمولاً احساسات خود را پنهان می‌کنند، از جمله از طریق سکوت. خرد متعارف فرض می کند که این سکوت توسط فشار همسالان و سایر نیروهای بیرونی دیکته می شود.

با این حال، تحقیقات در مدرسه کسب‌وکار قاضی کمبریج نشان می‌دهد که چنین سکوتی ممکن است در عوض یک تصمیم عمدی فردی باشد که به افراد اجازه می‌دهد تمرکز خود را برای انجام کارهای دشوار و اغلب نجات‌دهنده حفظ کنند و به عنوان محافظت در برابر فروپاشی عاطفی ناشی از قرار گرفتن در معرض خشونت در مناطق درگیری باشد. این تحقیق بر روی افرادی که برای سازمان غیردولتی پزشکان بدون مرز کار می کنند، متمرکز شده است.

سکوت به عنوان یک راه ارتباطی و مکانیزم مقابله

«مطالعه ما نشان می‌دهد که سکوت ممکن است طلایی باشد وقتی صحبت از حفظ خونسردی لازم برای انجام کار در شرایط شدید باشد. در تحقیق مادلین راوچ، دانشیار استراتژی و تجارت بین‌الملل و شهزاد (شاز) انصاری، استاد استراتژی و نوآوری، سکوت به‌عنوان یک پیمان جمعی عمل می‌کند که بدون بیان یا بیان احساس فرد در مورد یک موقعیت وحشیانه، ارتباط برقرار می‌کند.

در این تحقیق که در مجله مطالعات مدیریت منتشر شد، می‌گوید: «ما نقش سکوت را نه در نتیجه سانسور تحمیلی یا بی‌حسی عاطفی، بلکه به‌عنوان یک مکانیسم دفاعی داوطلبانه عاطفی تعریف می‌کنیم».

مادلین می‌گوید: «تحقیق ما مفاهیم منفی را که مردم معمولاً با سکوت مرتبط می‌کنند به چالش می‌کشد و در عوض درک دقیق‌تری از نحوه مدیریت احساسات افراد در زمینه‌های دشوار ارائه می‌دهد. در حالی که سکوت اغلب به عنوان نوعی خودسانسوری به دلیل ترس از مجازات همسالان تلقی می‌شود، در عوض متوجه می‌شویم که سکوت اغلب تصمیمی آگاهانه است که افراد به دلایل قابل درک دیگری اتخاذ می‌کنند.

Shaz می افزاید: «یافته ها پیامدهای عملی برای سازمان هایی دارند که در زمینه های شدید عمل می کنند. آموزش سنتی ممکن است بر جدایی عاطفی تمرکز کند، اما متوجه می‌شویم که رویکردی گسترده‌تر و بافت‌دارتر از راهبردهای مقابله با هیجان مورد نیاز است – به ویژه به این دلیل که این تنظیمات اغلب شامل داوطلبانی از زمینه‌های مختلف است.

مشاهده پزشکان: خاطرات، مصاحبه ها و مناطق درگیری

این مطالعه با عنوان “بازنگری سکوت به عنوان هدفمند: احساسات در زمینه های شدید” بر اساس مطالعه پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان پزشکی است که برای پزشکان بدون مرز (MSF) کار می کنند. این بر اساس تجزیه و تحلیل 53 یادداشت روزانه شخصی ناخواسته، مصاحبه با پرسنل MSF، و مشاهده در مناطق درگیری در یمن، افغانستان و عراق است.

در حالی که علاقه زیادی به نحوه مدیریت احساسات حرفه‌های پزشکی و نظامی تحت فشار در میان افزایش مشکلات سلامت روان و میزان خودکشی در میان سربازان بازگشته وجود داشته است، تحقیقات قبلی کمی در مورد استراتژی‌های مورد استفاده توسط افراد برای مدیریت پریشانی عاطفی در محیط‌های شدید انجام شده است.

تحقیقات مادلین و شز می‌گوید که مطالعات قبلی اغلب بر سرکوب احساسات منفی در چنین موقعیت‌هایی متمرکز بوده‌اند – به افراد گفته می‌شود که «به‌طوری بخند که واقعاً منظورت این است» تا «صورت خود را حفظ کنند» و «ظاهر را حفظ کنند». در مقابل، مطالعه آنها بررسی می کند که چگونه سکوت و ثبت احساسات در خاطرات به افراد کمک می کند تا فعالانه با این احساسات مقابله کنند.

تحقیقات برای این مقاله شامل دسترسی مادلین در سفرهای میدانی MSF به کلینیک‌های زنان و دختران در افغانستان، شهرهای چادری موقت در عراق و بیمارستان‌های تحت مدیریت MSF در یمن بود، از جمله یک مأموریت که شامل نمایندگان سازمان ملل و سایر سازمان‌های غیردولتی نیز می‌شد. او همچنین در چندین جلسه آموزشی و سایر جلسات مقدماتی شرکت کرد تا افراد درگیر در این ماموریت ها و رویکردهای آنها را بیشتر درک کند.

تعاملات حین انجام وظیفه، خارج از وظیفه و حریم شخصی چگونه متفاوت است؟

این تحقیق از تحقیقات قبلی در مورد تمایز بین تعاملات “در جلوی صحنه” و “پشت صحنه” استفاده می کند – با صحنه جلویی که به وظایف منظم یک فرد در مواجهه با بیرون اشاره دارد و پشت صحنه نشان دهنده جنبه خارج از وظیفه در رفتار فرد است که در آن فرد می تواند آرام شود و بیشتر عمل کند. به طور طبیعی، و مبدل کاری آنها را کنار بگذارید. سپس این مطالعه با بررسی یک فضای خصوصی و امن – مانند یک دفتر خاطرات – “یک پناهگاه شخصی ایجاد شده توسط افراد برای تخلیه احساسات خود در تنهایی”، عنصر سوم دیگری را اضافه می کند.

این پناهگاه شخصی شامل استفاده از «معامل داخلی» در نوشتن یادداشت های روزانه بود. این مستلزم شروع چنین ورودی‌هایی با «سلام، خاطرات» یا «سلام، آنجاست. این دوباره من هستم»، نوشتن برای دوستان خیالی مانند «تراویس از ممفیس»، و مشاهده نوشته های مجله به عنوان گفتگو با خدا – «خدایا، می دانم که تو مرا تماشا می کنی، اما نمی بینی چقدر سرد است. [touch] یک اسکالپل اینجاست».

این تحقیق 2 مشارکت مرتبط را شناسایی می کند:

داستان های دلخراش و نحوه برخورد جراحان جنگ با آنها

برخی از مصاحبه‌ها یا یادداشت‌های روزانه دلخراش هستند، با پرسنل MSF در یمن که کمبود منابع برای درمان شکستگی‌های باز ناشی از مواد منفجره و شلیک گلوله را توصیف می‌کنند، و «کودک بدغذایی در دستان شماست». [who] سبک تر از پلی استیشن پسران شماست.
یکی از مصاحبه شوندگان گفت: «هیچ آموزش ممکن نمی تواند شما را برای شدت وضعیت آماده کند».

بنابراین در حالی که یک جراح انتظارات سفت شدن لب بالایی را با این جمله خلاصه کرد: «همه چیز این است که تظاهر به فوق العاده سرد و فوق العاده باحالی داشته باشید. هیچ چیز نمی تواند شما را لمس کند، متخصصان MSF به طور خصوصی رویکرد متفاوتی را به اشتراک گذاشتند، با یک گزیده از دفتر خاطرات: «من مجبور شدم قورت بدهم. […] احساسات من سخت بود. این ششمین مرگ آن روز بود. درونم فقط خالی بود، اما نمی‌توانستم به دیگران نشان دهم.»

تاکتیک‌های دیگر برای مقابله با احساسات شامل طنز سیاه و طعنه در گفتگو با همکاران، و دکتری که همچنین یک خواننده کلاسیک بود که در D Minor زمزمه می‌کرد، کلیدی که «غم‌انگیزترین، تاریک‌ترین و مالیخولیایی‌ترین کلید شناخته شده در موسیقی تلقی می‌شود. ”

تمرکز تحقیقات قبلی آکادمیک: فناوری و معنای کار

تحقیق در مورد سکوت در زمینه‌های شدید یکی از چندین مقاله است که مادلین و شاز در سال‌های اخیر با یکدیگر همکاری کرده‌اند.

مطالعه‌ای در سال 2021 که در مجله مطالعات مدیریت منتشر شد به این موضوع پرداخت که چگونه یک پروژه انتشارات دانشگاهی هدف اصلی خود را از انجام تحقیقات در مورد نوآوری کاربر برای دسترسی جهانی به چنین نوآوری‌ها و ارائه تأثیر اجتماعی بازنگری می‌کند. مطالعه‌ای که در سال 2022 در مجله Science Science منتشر شد، بررسی کرد که چگونه فناوری معنا و اخلاق کار را مختل می‌کند، به‌ویژه چگونه اپراتورهای پهپادهای نظامی (مستقر در نوادا و هدایت از راه دور هواپیماهای بدون سرنشین در افغانستان) با این واقعیت که مردم هزاران مایل دورتر را هدف قرار می‌دهند، برخورد می‌کنند. از طریق تکنولوژی